Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Duo Reges: constructio interrete. Si longus, levis dictata sunt. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter
nos agemusque communiter.

Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est
testimonium multitudinis.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. At enim hic etiam dolore. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?
Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.
Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Ego vero isti, inquam, permitto.

Quanti quidque sit aliter docti et indocti, sed cum constiterit inter doctos quanti res quaeque sit-si homines essent, usitate loquerentur -, dum res maneant, verba fingant arbitratu suo.

Recte, inquit, intellegis.: Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Bork: Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Bork: Quae contraria sunt his, malane?