Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Quibus ego vehementer assentior. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Duo Reges: constructio interrete.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum
absolvere.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Dat enim intervalla et relaxat. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;

Gerendus est mos, modo recte sentiat.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Bork Non igitur bene. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Bork: Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere;
Efficiens dici potest.: Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
Quid vero?: Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur.
Bork: Prodest, inquit, mihi eo esse animo.
Tria genera bonorum;: Si enim ad populum me vocas, eum.
Bork: Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus.

Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?
Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est.

Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.
In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.