Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Duo Reges: constructio interrete. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt.

Posuisti etiam dicere alios foedus quoddam inter se facere
sapientis, ut, quem ad modum sint in se ipsos animati, eodem
modo sint erga amicos;

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se
acupenserem maenae non anteponere.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.
Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.
Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est.
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?

Bork: Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Facete M.: Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

In homine autem summa omnis animi est et in animo rationis, ex qua virtus est, quae rationis absolutio definitur, quam etiam atque etiam explicandam putant.

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Tenent mordicus. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Itaque his sapiens semper vacabit.