Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Duo Reges: constructio interrete. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Ut id aliis narrare gestiant?

Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis.
Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?
Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Bork: Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.
Primum divisit ineleganter;: Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.
Cur iustitia laudatur?: Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.
Velut ego nunc moveor.: Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Bork: Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Hoc non est positum in nostra actione. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Sed tamen intellego quid velit.
Infinitio ipsa, quam apeirian vocant, tota ab illo est, tum innumerabiles mundi, qui et oriantur et intereant cotidie.
Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos,
non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;

Aut, si nihil malum, nisi quod turpe, inhonestum, indecorum,
pravum, flagitiosum, foedum-ut hoc quoque pluribus nominibus
insigne faciamus-, quid praeterea dices esse fugiendum?

Quicquid enim praeter id, quod honestum sit, expetendum esse dixeris in bonisque numeraveris, et honestum ipsum quasi virtutis lumen extinxeris et virtutem penitus everteris.

Illud non continuo, ut aeque incontentae.

Haeret in salebra. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quorum altera prosunt, nocent altera. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Quae duo sunt, unum facit. Videsne quam sit magna dissensio? Nam de isto magna dissensio est. Collatio igitur ista te nihil iuvat.