Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Duo Reges: constructio interrete. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.

1. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.
2. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
3. Quis istud, quaeso, nesciebat?
4. Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur.
5. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
6. Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides.

An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis.

Sed fac ista esse non inportuna; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Quid enim?

Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?

Dicimus aliquem hilare vivere;

Quibus ego vehementer assentior.

Bork

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Memini vero, inquam;

Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Bork

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Cum autem ad summum bonum volunt pervenire, transiliunt
omnia et duo nobis opera pro uno relinquunt, ut alia
sumamus, alia expetamus, potius quam uno fine utrumque
concluderent.

Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit,
illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.

• Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
• Quare ad ea primum, si videtur;
• Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
• Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

In sapientem solum cadit, isque finis bonorum, ut ab ipsis Stoicis scriptum videmus, a Xenocrate atque ab Aristotele constitutus est.