Immo alio genere;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quippe: habes enim a rhetoribus; Equidem, sed audistine modo de Carneade? Duo Reges: constructio interrete. [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.

Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?
Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
Beatus sibi videtur esse moriens.
Prave, nequiter, turpiter cenabat;
Tanta vis admonitionis inest in locis;

At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.

Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. At enim hic etiam dolore. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.

Bork

In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Sedulo, inquam, faciam.
Est enim perspicuum nullam artem ipsam in se versari, sed esse aliud artem ipsam, aliud quod propositum sit arti.
Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Immo alio genere;: Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?
Bork: Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum;
Bork: Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Bork: Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
Bork: Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.