Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

Cum autem ad summum bonum volunt pervenire, transiliunt omnia et duo nobis opera pro uno relinquunt, ut alia sumamus, alia expetamus, potius quam uno fine utrumque concluderent.

Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
An obliviscimur, quantopere in audiendo in legendoque moveamur, cum pie, cum amice, cum magno animo aliquid factum cognoscimus?
Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;

Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Duo Reges: constructio interrete. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.

Negare non possum.: Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.
Bork: Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est.
Bork: Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Bork: Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem?

Omnesque eae sunt genere quattuor, partibus plures,
aegritudo, formido, libido, quamque Stoici communi nomine
corporis et animi ¾donÆn appellant, ego malo laetitiam
appellare, quasi gestientis animi elationem voluptariam.

Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri
sumus.

Erat enim Polemonis. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?