Torquatus, is qui consul cum Cn.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Duo Reges: constructio interrete. In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas.

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.
Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

In homine autem summa omnis animi est et in animo rationis,
ex qua virtus est, quae rationis absolutio definitur, quam
etiam atque etiam explicandam putant.

Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare,
cum primae sint animi partes, secundae corporis.

Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus. Quid enim possumus hoc agere divinius? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Bork: Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Quonam, inquit, modo?: Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.
Bork: Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest.
Sed videbimus.: Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Sit enim idem caecus, debilis.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quare attende, quaeso. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.

Etsi dedit talem mentem, quae omnem virtutem accipere posset, ingenuitque sine doctrina notitias parvas rerum maximarum et quasi instituit docere et induxit in ea, quae inerant, tamquam elementa virtutis.