Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas.

Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.
Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;
Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.
Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni
referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.

Duo Reges: constructio interrete.

Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quid iudicant sensus? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Quis hoc dicit?
Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Bork: Hoc non est positum in nostra actione.
Bork: Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Bork: At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Bork: Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.
Sed videbimus.: Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.