Ego vero isti, inquam, permitto.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Sin aliud quid voles, postea. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Bork An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Duo Reges: constructio interrete. Inde igitur, inquit, ordiendum est.

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam
videntur sequi;

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;

Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. At hoc in eo M. Ad eos igitur converte te, quaeso.

Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.
Reperiam multos, vel innumerabilis potius, non tam curiosos nec tam molestos, quam vos estis, quibus, quid velim, facile persuadeam.
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Confecta res esset. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Ut id aliis narrare gestiant? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Nihil ad rem! Ne sit sane;

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?
Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.

A mene tu?: Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura.
Bork: Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Bork: Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Quid censes eos esse facturos, qui omnino virtutem a bonorum fine segregaverunt, Epicurum, Hieronymum, illos etiam, si qui Carneadeum finem tueri volunt?