Sed ego in hoc resisto;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Duo Reges: constructio interrete. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sit sane ista voluptas. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.

Sed hoc summum bonum, quod tertia significatione intellegitur, eaque vita, quae ex summo bono degitur, quia coniuncta ei virtus est.

Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Pugnant Stoici cum Peripateticis.

Bork: Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Qui convenit?: Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Et quis a Stoicis et quem ad modum diceretur, tamen ego
quoque exponam, ut perspiciamus, si potuerimus, quidnam a
Zenone novi sit allatum.

Bork

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.
Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Nihil ad rem! Ne sit sane; Inde igitur, inquit, ordiendum est. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quod quidem nobis non saepe contingit.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?